கண்ணைப் பறித்திடும் வண்ண வகையில் மாறுபா(டு) இல்லா மரகதப் பசுமைதன் ஒப்பனை செய்த ஒழுங்கிலே பரிதியின் கதிர்களைப் போர்த்திடக் களிகிளர் மலர்கள் பின்னல் இட்டிடும் பின்னணி உயிரியம், எவர்தம் நோக்கிலும் எட்டிடா விதமாய்’ அவளின் ஊழ்க்கூ(று) […]

மண்ணகப் பற்றினை மனதிலும் நினையா வானார் குன்றுகள் வாகாய் அவளைச் சுற்றிலும் சூழ்ந்து துடிப்பாய் நின்றும். அகன்ற ஆழச் சிந்தனை கொண்டே பசுந்தழை விரித்துப் படர்ந்துதான் அடர்ந்துள அடர்கான் பகுதி அறிவிப்(பு) உரைக்கவும், முகத்திரை அணிந்துவாய் […]

அரவம் அற்றதும் அச்சம் தருவதும் ஆனதோர் அமைதிப் பந்தயக் களத்தில், எந்த உலகுக்(கு) எழுந்துநின் றாளோ, அந்த உலகம் அறியா(து) இருந்திடும் வண்ணமாய் வந்தாள், போரிடும் பொருட்டே, தன்னுளே வதியும் அருந்திறம் தவிர உதவியாள் ஒருவரும் […]

கனிவுடன் பாசம் காட்டும் பலப்பல முகங்களின் இடையே முற்றும் தனியளாய், எதனைக் குறித்தும் ஏதும் அறியா(து) இதஞ்சூழ் நெஞ்சினர் இடையுள(து) அறிந்தளாய், மனித வாடையே அற்றுக் கிடந்த தனித்த தரிசுக் காட்டு வனப்பினில், வருமென முன்னரே […]

கவசம் தாங்கிய காலாட் படையின் அணிவகுப்(பு) அதனின் இறுதியை நோக்கி கனக்கும் சுமையுடன் கடுமிதி நடையுடன் கடந்த காலம் நெடிதாய்த் தோன்றினும், இறுதியை அருகாய் எட்டிடும் போழ்தினில் மிகவும் விரைவிலே சேர்ந்ததாய்த் தெரிந்தது. – ஸ்ரீ […]

ஏனெனில் இதுவரை உதித்திரா மெய்ம்மையின் காலக் கணிப்பிலா ஆற்றவே, அந்தக் கடவுள் பிறப்பினில் சுமத்திய நுகத்தடிச் சுமையை இறக்கிடக் கூடும். – ஸ்ரீ அரவிந்தர்

அருளிடும் இறைவனை மனிதன் அருகினில் ஈர்த்திடும் வேளையில் இயற்கை முறையுடன் இசைந்தடங் காதவோர் இருட்டு வரம்பிலா விதத்தே அவன்மேல் வீழு கின்றது. இயற்கைச் சத்தியின் எல்லா ஆற்றலும் அந்த வேளையில் அயர்ந்து தளர்வுறும், அவனைத் தடுத்தாண்(டு) […]

உணர்ச்சியில் உழன்ற பன்னிரு திங்களும் உருத்ததோர் தினத்திலே சேர்ந்தன. – ஸ்ரீ அரவிந்தர்  

நிகழும் என்றொரு நேரம் நம்பிய, கனவினில் கண்டே உணர்ந்து பார்த்த, நனவினில் நேராய் நடந்திடக் கண்ட(து) ஆகிய அனைத்தும் அவளது நினைவின் வான்முக(டு) ஊடே வாகாய் அவளைக் கழுகுச் சிறகுகள் வீசிக் கடந்தவே. – ஸ்ரீ […]