கடவுளின் நாடக அரங்கென இவ்வுலகை ஏற் றுக்கொள். நாடக நாயகனாம் இறைவனின் முகமூ டியாக நீ இரு, உன்னூடே அவனை இயங்கவிடு. மனிதர் உன்னைப் புகழும்போது அல்லது இகழும் போது, அவர்களும் முகமூடிகளே என்பதை உணர். […]

உன்னை இறைவன் தன் உடைமையாக ஆட் கொண்டிருப்பது, நீ மனிதரின் பாராட்டுதல்களைத் இரட்ட வேண்டும் என்பதற்காக அன்று; இறைவ னின் ஆணையை நீ அச்சமின்றி நிறைவேற்ற வேண்டும் என்பதற்காகவே. – ஸ்ரீ அரவிந்தர்

மனிதர் தீயதெனக் கூறுவதையெல்லாம் தீய தென்னாதே; இறைவன் ஒதுக்குபவற்றை மட்டுமே நீ ஒதுக்கு. மனிதர் நல்லதெனக் கூறுவதையெல்லாம் நல்லதென்னாதே; இறைவன் ஏற்பவற்றை மட்டுமே நீ ஏற்றுக்கொள். – ஸ்ரீ அரவிந்தர்

உன்னைத் தூய்மையாக்கும் பொறுப்பை நீ சுடவுளிடம் ஒப்படைத்தால், அவர் உன்னிடமிருக் கும் தீயவற்றை உள்ளிருந்தே ஆனால் உன்னை நீயே வழிநடத்த அகற்றிவிடுவார். வேண்டுமென்று தீ வற்புறுத்துவாயெனில், நீ புறத்தே மிகுதியான பாவத்திலும் துன்பத்திலும் வீழ்ந்து தவிப்பாய். […]

அகத்தே உன்னை நீயே சோதனைக்கு உட் படுத்து, அந்தப் போராட்டத்தால் உன் கீழ்நோக்கிய உந்துதல்களைத் தீர்த்துவிடு. – ஸ்ரீ அரவிந்தர்

மனிதரைச் சோதிப்பதென்னும் சுமையைக் கட வுள் தம்மீது ஏற்றுக்கொண்டிராவிடில், இவ்வுலகம் வெகு விரைவில் அழிந்துபோயிருக்கும். – ஸ்ரீ அரவிந்தர்

தீயவற்றின் கவர்ச்சியைக் காட்டிச் சோதிக்கும் போதுதான் கடவுள் மிக நன்றாக வழிநடத்துகிறார். கடுமையாகத் தண்டிக்கும்போதுதான் முழுமையாக அன்புசெலுத்துகிறார்; தீவிரமாக எதிர்க்கும்போது தான் மிகச் சிறந்த முறையில் உதவுகிறார். – ஸ்ரீ அரவிந்தர்

.”சமயம்” என்னும் பெயரின் கீழ் எவ்வளவு வெறுப்பையும் மடமையையும் மதிப்புடன் திரட்டிக் குவிப்பதில் மனிதர் வெற்றிகண்டுள்ளனர்! – ஸ்ரீ அரவிந்தர்

சமய அமைப்புகளின் கொடுமைக்கும், கோட் பாடுகளின் குறுகிய தன்மைக்கும் எதிராக எழும் இன்றியமையாத கண்டனக் குரலே நாத்திகமாகும். நாத்திகத்தைக் கல்லெனக் கொண்டு இறைவன் அந்த அழுக்கேறிய அட்டைவீடுகளைத் தகர்க்கிறான். – ஸ்ரீ அரவிந்தர்