ஸ்ரீ அரவிந்தர்

உயிரின் மூல வேர்கட்(கு) உறுகண் ஊட்டி உறுத்தும் தீவனை ஆங்கே அவளையும் பற்றி அல்லல் செய்தே அவளுக்(கு) அளித்த இனைவுப் பங்குதான் தனிமுறைச் சமிக்கையாய் வந்து சேர்ந்திட, கூறுதம் வீரியம் வார்த்தே தெறிக்கும் கடுமையும் தெய்விகத் […]

மனத்தமே வாழ்ந்தும் தனித்தே இருந்தும் மனத்தவிர்த் திறங்களை அவளே சுமந்தாள், தனியே நின்ற வண்ணம் ளே அவளியைத் தாங்கிக் கொண்டாள். இகத்தின் பெருந்திகில் என்பதோ ளி திகிலாய் அமைந்தொத்(து) இருக்க, இயலுவாகு) ஆர்ந்த எல்லாத் திறங்களால் […]

இந்தப் பொழுதிலும் இன்னல் உற்றுப் போரா டியதே அவளது புற்கலன்; ஏற்ற அவளின் மானிட இயல்பும் பாதி இறைமைப் பாங்காய் இருந்தது: அனைவரில் இருக்கும் புனித ஆன்மா அவளின் அகத்துரு வாகத் தெரிந்தது, இயற்கை ஆற்றல் […]

இறப்பும் திகிலும் இணைந்து கூடிக் கொடுமையாய்ப் பேசும் கூடம் தனிலவள் ஆன்ம நலங்கெடும் அந்தக் கணத்திலும் அவளின் வாயிதழ் அழுகையில் துடித்திலை, உதவி கேட்டும் ஒருகுரல் கொடுத்திலை; எவர்கணும் இயம்பிலள் அவளதுயர் மர்மம்: முகமோ அவளது […]

எனிது எனிலோ, இயற்கை அன்னை தன்னின் வல்லமைத் தடத்தில் நடக்கையில் உயிர்ப்பொருள் ஒன்றின் உரத்தை முறிக்கிறாள், ஆன்மா ஒன்றின் ஆக்கம் தகர்க்கிறாள், ஆயினும் அதற்கெலாம் கவலை கொளாதே அழிந்து பட்டவை அவணே தங்கியும் பாதிப்(பு) இன்றிப் […]

பலநாள் முன்னர் அறியப் பட்டதும் ஊழ்வழி வகுத்ததால் உற்றதும் ஆகிய புலரும் இந்தக் காலைப் பொழுதோ நாளும் தெரிகிற நண்பகல் போன்று மற்றொரு பகலைக் கொணர்ந்து வந்ததே – ஸ்ரீ அரவிந்தர்

பின்னே தங்கிய கண்ணிலார் தம்மைக் கூர்ந்து நோக்கிக் குழைந்த ஒருவன் தன்னறி(வு) இன்றித் தவிக்கும் அவர்தம் இனத்தின் சுமையை ஏந்துதல் போலத் தீமையைத் தனக்குச் செய்யும் ஒருவனைக் காக்கும் விதமாய்க் கரைதான் ஏற்றி, இவளே புகல்தந்(து) […]

சூழ்ந்தோர் எவர்க்கெலாம் துருவவிண் மீனாய் பாய்மரம் தாங்கும் பரிவுக் கயிறாய் இவளிருந் தாளோ அவர்யா வரையும் இருண்டமுன் னறிவால் இருந்தாள் பிரிந்தே, துன்பம் தருகிற துவனல் தனையும் அதுதரும் நோவையும் அடுத்தவர் எவர்க்கும் பங்காய் அளித்திடாப் […]

தன்னுடன் பிறந்த இன்னல ஆக்கம் அதனிடம் இருந்தே அகற்றப் பெற்றும், வானகம் சாரா வாழ்வின் புதிராம் அடரிருள் உடுப்பினை அணிந்தவள் ஆகியும், அன்பவன் காட்டிய அனைவரின் கட்புலப் பார்வையில் கூடப் படாதே பதுங்கியும், நிலவுல கினிலே […]