Savitri

பொறுன் பற்றுப்போகிற நான தய்வதன்மையை அந்தமண்ணகம் அஞ்சிதிற் கிறது, ஐ நிலைகொள் தூயநற் பேற்றினைக் குறையே பட்டுக் குமுறிய வண்ணம் ாெளர் ஒளியினை அநேக மாக வெறப்பு காட்டி விலக்கு கின்றது, இயல்பெனி மையான இறைமை […]

விருப்பத் துளிகளும் வேதனைத் துளிகளும் ஒன்றாய்க் கலந்த உயிர்ச்சா(று) ஆனதோ உளியிகதியறே ஒவ்வொரு சின்னஞ். சித நினும் தேவை எனிலும் ஆனந்தப் பரவ மணியினை கூலம் விரைத்ததன விலக்கி தின்றது. தன்னின் மகள்இவளுக்கும் தந்தார் பொழிந்திடும் அன்பின் […]

எங்கனும் விரிந்த இயற்கையின் ஆற்றல் இயைத்திடும் களிப்பை என்றோ ஒருநாள் அவளுள் பெறவே இருந்தாள், ஆயினும் அதனின் அளப்பரும் சிறப்புடைப் பொன்னிறத் தோற்றப் பொலிவுடை ஒளியோ என்றும் இலங்கிட இயலா(து) ஆனது, நொறுங்குறும் இந்த நொய்ம்மை […]

அழியும் தன்மைய யாவும் ஆங்கே அமரரை வென்றிடும் அவலம் நிலவிட, சின்னாள் வாழ்ந்து தேய்கிற மானிட வார்ப்படம் ஆகிய வானவர் படுகிற கடுந்துயர் அவளுளும் கவிந்து கொண்டது.  

அனந்தப் பெருநிலை அவளின் தோற்றிடம், அதனின் சீலமாம் உறவால் இந்தப் புன்புலப் பூரிப்பில் கலந்திடா(து) இருந்தாள், மானிடர்க் கான மற்களம் தனிலே வல்லமை வாய்ந்ததோர் ஏதிலாள் ஆகிளை, அவளின் உள்ளுள் உறைந்த அதிதியும் பதிற்குறிப்(பு) ஏதும் […]

விழிமின் என்றிடும் வெண்கலக் குரலினால் விளிப்பாணை விடுத்த சுடர்மிகு தலைவனின் மயக்கும் இசையில் மேலீடாய் மலர்ந்த விதங்கள் விளைத்த வனப்பினில் வசப்பட, சிலவொரு தினமே நிலைக்கிற சுகந்தரும் அவரவர் உற்றுழி உவகைக் கூறினைக் கொண்டிட இசைந்தே […]

வழக்கமாய் வருகிற புவிகழல் நாளின் பகலொளி ஆங்கே பரவிட லானது. – ஸ்ரீ அரவிந்தர்

அனைத்துயிர் நாளும் அவைதம் வினைகளில் வேறு படாதே விரைவுடன் இயங்கிட, மண்ணில் மற்றும் மரத்தில் வாழும் ஆயிர இனங்கள் ஆங்கெதிர் பாரா(து) அமைந்த வண்ணம் அவ்வப் போதில் தோன்றும் தூண்டலை ஏற்று நடக்கையில், உறுதி இல்லா […]