சாவித்ரி

விருப்பத் துளிகளும் வேதனைத் துளிகளும் ஒன்றாய்க் கலந்த உயிர்ச்சா(று) ஆனதோ உளியிகதியறே ஒவ்வொரு சின்னஞ். சித நினும் தேவை எனிலும் ஆனந்தப் பரவ மணியினை கூலம் விரைத்ததன விலக்கி தின்றது. தன்னின் மகள்இவளுக்கும் தந்தார் பொழிந்திடும் அன்பின் உணர்த்தி மவருடன் ஊழ்முள் சேர்த்தே